ne zaman yanına varsam
“çocukluğunuza inelim” diyor
elimden tutarsanız neden olmasın
oyun oynarız sokakta
saklambaç, gazoz kapağı, seksek
çocuk dediğin yeşermez ki terlemeden
hem kırık bir cam bulur
yarına ışık yansıtırız
hava kararmaya başladığında
evin kapısına düşer gölgemiz
illaki hava atmaya çıkarız
burada okurdu
buradan geçerdi
burada otururdu
sonra parmağımızı ısırırız
yüreğim o zamanlar
bağlık bahçelikti
ama hastane önlerinden geçmeyelim
ateşli gecelerden
serumlar
iğneler
antibiyotiklerden
yine de hastalanacağımızı bile bile
terli terli soğuk su içelim çocukluğumuzdan
önü bahçeli
gözleri düne bakan
müstakil bir evde soluklanırız
ayağı kırık dağlardan
ateşböceği toplarız
ne zaman yanına varsam
“çocukluğunuza inelim” diyor
neden olmasın, elimden tutarsanız
İsmail Afacan