Şiire başladığım yıllardı
O zamandı alıp gelişim seni
Sonra işe götürüşüm
Taşımak oldu bütün yaptığım
Bunca yıl

Bir sabah dışarı baktım
Kedinin biri farenin birini
Kaptı ve yavrularına götürdü
Komutan geldi
Ve oruç mazeret olamaz
Diye bağırdı
Haklıydı muhakkak
Ama bende kedi kadar
Yetki yoktu

İnsan boğazdan sıkılır mı?
İşte ben sıkılmıştım
Çünkü aynı yerden
Her pazar izinden dönüşte
Âlemden dönenleri
Buğulu gözlerle izlemiştim

Bir âsinin doğrusuydu bu
O gün bugündür muhalif

Döndü baktı
Ve entellik de zormuş dedi

Bugün buldum seni
Ve baktım alıcı gözle
Dilin nereden doğduğunu
Görür gibi oldum
Aklım aydınlanır gibi oldu
Her şeyin insana dair olduğu
Duyguya ve bedene
Temeli aynı bir dönüşüme
Üste konan bir döndürme gücüne

Dünyanın ayıbıymış birimizin ayıbı
Onu anladı dünya.

Tamer Gülbek