Necatigil’in şiir uçlarından şiire | Melih Elhan

Behçet Necatigil’in “Bile/Yazdı” kitabında şiir uçları yer alır. Necatigil, kitabın önsözünde, “Bunlar boy atsalardı şiir boyutlarına ulaşırlardı” der. Ben de bunu hocanın öğrencilerine, ustanın genç şairlere bir vasiyeti gibi düşündüm. İçlerinden 8 taneyi seçip şiir boyutuna ulaştırmaya çalıştım. Koyu yazılan dizeler “Bile/Yazdı”daki şiir uçlarıdır.

Melih Elhan

-I-

yolculuk başlar daha hazırlanırken
bavul yorgun gitmelerden
evin özlemi şimdiden
nemli gözlerden kaçırarak gözleri
bir acele çıkılır evden
nereye?
bazen bilmeden sürükleniriz bir nehirde
bazen bilinçlidir kulaçlarımız
yine de yolculuğun en derini içimize

evden biri elinde bir bardak
hazır bekler gitmemizi
ardımdan dökülen su…
ben gidince nem kalır

-II-

masa yine bildik masa
tanıdık ahşap koku
ne zaman gelsek ille oraya
alışkanlıktır yaşlılık
alışmak zor bir başkasına

bir fotoğrafta durmuşuz sanki
eksilenler olmuştur mutlaka

koyulaşır karanlık
der ‘kalkma zamanı’
ev bekler – sıcacık

insansız boş sokaklar
katlar karanlığı,
düşüncelerin
yakasını kaldırmış
yürürken
yarı karanlık yan sokaktan
birden geçen kadın yüzü
irkiliriz bir an
dünyada bir tek
biz mi varız?

-III-

koltuktan geçince
sallanır sandalyeye,
yokuş aşağı
iniş başlamıştır
zirve ne kadar geride
hatırlayan var mı?

acırsın uykuda
geçen zamana
vakit daralmıştır
üstüne üstüne gelir
okunmayan kitaplar
bir yerde durmalısın artık

uyku istenmeyen misafir
ne çok çalar kapını
rahat yoktur

sallanır seneler sandalyede..sendeler
bu gelen kim?
sıra sana geldi,
sen’deler!

-IV-

o bildik tedirginlik
kabaran konuşma isteği
ağzına kadar gelip
dışarı adımını atamayan sözcükler
eşikte mi kalacak
ne kadar süre?
sanki
öksesine tutulmuş kabusun
sorsam
çekilecek
ayağımın altındaki halı

sormuyorum
sorunca bir şeyler
çökecek gibi
anlıyorum,

sönüyor konuşma isteği

-V-

kış
kalın bir örtü attı kente
karanlık, kokulu, beyaz
bekledim
çoğalmasını sessizliğin
çökmesini gecenin
gece çökünce çöküp kaldım
geldi okumanın
geldi yazmanın saatleri
sözcükler umursamadı soğuğu
kağıda düştü kalemimden
mürekkebi karasından gecenin

kurtarınca beyazından sayfaları
kalktım
kalkıp gidince
gece de kalktı

sabahın ışığı vurunca
anlaşılacak değerleri

-VI-

bahçelerden vazgeçtiniz
bahçe bir eşikti
oysa sokağa,
evin taşmasıydı,
açılmasıydı dışa,
bırakmasıydı soluğunu

bahçeler ki
ansızın açmalar,
çıkmalar kapanmalardan

kokuları da yok ettiniz

-VII-

uyu
gömülerek
serin yastıklara

işte düş vakti
gör ve hatırla
gör ve unut
sarkaç
bir uçtan bir uca
unut ve hatırla

uyu
gömülerek
kırlarına saçların

-VIII-

hangi yolu yürüsem
patikanızla kesişir
hangi bahçeye girsem
ağacınızın gölgesi