ateşin, suyun, toprağın,
insanı doğurduğunu unuttuğunu insanın.
mağarada ölenin, duvarlar resimleyenin,
kemikten buğdaylar, kolyeler dizenin,
kurdu, koyunu ve keçiyi seven çocukların,
kadın biliyordu, anlatacaklarının olduğunu.
çiğ sütle beslediği gözlerine baktığını,
kanı ilk gören kadının bacaklarını,
kök boyadan yüzler boyadığını,
inançlara, ayinlere sütunlar diktiğini,
göbekli tepeyi kimin yaptığını, anlatacaktı sorsalar!
kadın biliyordu, güneşin neden doğduğunu,
ateşe tapanların gölgeden korktuğunu,
şamanın çok davullu kadınlar olduğunu,
tanrısız dinlerin neden tanrısız olduğunu,
kadın biliyordu, anlatacaklarının olduğunu.
şifacıların dövdüğü tohumları ve acıları,
çağları, acıları, çağları, acıları ve çağları,
ağrılarına kemikli deriler sardığını,
aklında kanla ağaç kavuğundan çıktığını,
savaşa kimin koştuğunu, anlatacaktı sorsalar!
kadın biliyordu,
çamurdan ve kaburganın eğrisinden olmadığını.
Mehmet Özceylan