Koca evden, küçük mutfağımdayım, her
yerden, her evden uzak, buradayım, yalnız, suskun.
Mutfak gereçleri arasında, büyük çatalım, her zamanki kaşığım
kahve hazırladığım kendime. Burada bir başınayım.
Artık dostum kendilerine alıştığım bütün yemek takımı.
Onlar benim yanımda. Hiç değişmezler. Hep kendileri.
Onlar tarafından ele geçirildim sanki.
Geceleyin birdenbire kimse çıkıp gelmez mutfağa.
Geceleyin kimse gelmez
küçük bir yere. Neredeyse unutulmuş.
Geceleyin kimse gelmez
mutfağa.
Bu porselen kaldı, yalnız kaldı o,
servis takımından, hatıratı var
özlemden paramparça olan tabaklardan.
Çömlekçi pişmanlığı çark gibi döndürüyor.
Avot Yeşurun
İbraniceden çeviren: Alper Sarıbaş