Sabahın erken saatleriydi, sokaklar temiz ve tenhaydı, istasyona yürüyordum. Saat kulesiyle kendi saatimi karşılaştırınca düşündüğümden daha geç kaldığımı anladım, acele etmem lazımdı, bu keşfin şokuyla yolumu şaşırdım, kasabayı henüz çok iyi tanımıyordum, neyse ki bir polis memuru gördüm, yaklaştım, soluk soluğa sordum yolu. Gülümsedi ve “Bana gideceğin yolu mu soruyorsun?” dedi. “Evet,” dedim, “çünkü kendim bulamıyorum.” “Boşver, vazgeç,” dedi ve kahkahasıyla yalnız kalmak isteyen insanlar gibi aniden dönüp gitti.
Franz Kafka
Türkçesi: Ozan Çororo