Kaplumbağa evini sırtında taşır. O hem evin kendisi hem de evin ahalisidir.
Fakat aslında, kabuğunun altında, gerçek kaplumbağanın paçalı donunu çekip küçük bir masada oturduğu küçük bir oda bulunur. Odanın bir ucunda, yuvalarında duran birtakım kumanda kolları vardır, buharlı kazı makinesinin kontrol kolları gibi. İşte kaplumbağa, evinin ayaklarını bunlarla kontrol eder.
Vaktin çoğunda, odasının eğimli tavanı altında oturup üstünde bir mumun yandığı küçük masasında katalog okur kaplumbağa. Dirseğinin bir birine bir ötekine dayanır durur. Sonunda esnemeye başlar, başını kollarının arasına gömer ve uyur.
Bir çocuğun kabuğuna el attığını hissederse mumunu hemen söndürür, kontrol kollarına koşar, evinin bacaklarını faaliyete geçirip kaçmaya çabalar.
Eğer kaçamazsa bacaklarını geri alır, sözde başını içeri çeker ve bekler. Çocukların dikkatlerinin dağılıp evini gözlerden uzak bir yere götürebileceği anın geleceğini bilir; orada mumunu tekrar yakacak, kataloglarını çıkaracak ve esneyene kadar okuyacaktır. Sonra başını kolları arasına gömecek ve uyuyacak… Ta ki başka bir çocuk evini tutup kaldırana kadar…
Russell Edson
Çeviren: Onur Çalı