Sevgili ustam, dostum Orhan’ın gidişine bir yıl daha eklendi… Hâlâ inanamıyorum bu büyük insanın öldüğüne.. Her an “Nerdesin ulan?” deyip bürodan içeri girecekmiş gibi bekliyorum… Oysa Sofya’da tabudunu taşıyan otomobilin kapılarını elimle örtmüştüm… Evimde çeşitli fotoğrafları var, bize bakan, gülen, yaşayan… Bir gece Orhan Peker çocukların pastelleriyle kocaman bir portresini yapmıştı… Orhan çok yorgundu o gece, kafaları çekmiştik, gözünün birisi küçüldükçe küçülüyordu yorgunluktan uykusuzluktan… Orhan Peker kendi dalgasında resminin iyi olması için bir yandan anlatıyor bir yandan çiziyordu elli x altmış boyutundaki kâğıdı.. Aradan üç yıl geçti, geçenlerde getirdi resmi “Bu senin” dedi… Kocaman bir Orhan Kemal, yorgun, uykusuz, gözünün birisi halâ küçülüyor gibi…
Fransa’da nihayet yayımlandı “Bereketli Topraklar Üzerinde…” Bu romanın öyküsünü çok, ama çok yakından bilirim, geçirdiği serüvenleri… Yayınevi için mukaveleleri burada bir dostun evinde imzalamıştık, nasıl sevinmişti, ama inanamıyordu yayımlanacağına… Haklıydı, zira buradaki o yakın dostları, nasıl taş koyuyorlardı bu gibi başarılarına… Sana bir şey diyeyim mi başarı da elde ediyorlardı.. Roman uzun maceralardan sonra çıktı pırıl pırıl… Vitrinlerde gözlerim dolu dolu seyrettim.
Fikret Otyam
Yansıma Dergisinin Günümüz Türk Hikâyesi Özel Sayısı’nda (1972) yayımlanmıştır.