Eksik dişli çocuklar gibi gülüyor yağmur
pencereden el sallarken sokaktaki korkuya
annem kaselere ayva reçeli çıkarıyor
içerde açlık grevi midesine oturmuş bir spiker sesi
kekeme bir doymuşluk duyuyorum
annem gözümün içine bakınca
kapkara bir kapağı orada görüyor
su girmesin diye diyorum,
sonra küfleniyor, döküyorsun
kırmızı kurdeleler sarkıyor içimden
dünya diyorum, başımı ağrıtıyor
şarkıların ziline basıp kaçıyor zaman
parmak uçlarında kırk günlük şenlik
ölümün dul kalamayacağını söylüyor
ben diyorum şarkının sonunda
derin bir unutkuşuyum, kanadından soğumuş
iri vecizeler söylüyor karşıda biri
yanındaki bir taşın altına saklanıyor
akrep diyorum işini biliyor
sevişmeden gitmem ben bu dünyadan diyor dizideki yeni yetme
gözünü açmadan öpüşmenin saçmalığını
dilinde tozlanacak kekre tadı bilmiyor daha
salonda duran telefonu çaldırıp
odana git ve aklını topla demek istiyorum
takvim kalbime bakıyor iyileşmiyorum gibi
yüzüme uzun bir dalgınlık örülmüş
bakışlarım ağ tutmuş kullanılmamaktan
kirli sular gibi dökülüyor bana keder
sevgim bir karış havada kalıyor
aktarlar gibi kokuyor dilimin altı
fesleğen süzmüştüm en son, seni ararım diye
sonra limon kolonyasıydı duyduğum ensemde
ayrı yazılmış bir mektup sesini kısıyor annem kitaplarımdan
bakma diyorum, napayım çok ağrıdım
ben kendimi aynada görememiştim bir keresinde
orama burama çimdik attım da gene bulunamadım
bir çerçevenin önünden geçerken saklandığımı anladım
kadının gözlerine bakıyorum, sonuna getirdiğimi biliyorum onu
toz alma günü bugün
elinde göçmüş kızının resmi, dalgınlığı uzun uzak
birazdan yağmur hızlanacak.
Gözde Dilek Güzel